Zoltán, Biologika consulent, deelt graag zijn eigen ervaring met ons over zijn netelroos genezing. Wat was de bio-logische oorzaak van zijn klacht en wat kunnen we ervan leren?
“Mijn eigen speciale biologische programma’s (oftewel ziektes) zijn het meest leerzaam”
Onlangs verscheen er een netelroos huidaandoening op het bovenste deel van mijn rug, aan de rechterkant een grotere vlek en een kleinere vlek in het midden van mijn nek. Het werd heel plotseling knalrood, knarsend, jeukend en ontstoken tegelijk. Nadat ik een douche had genomen, ging ik ‘s avonds vroeg naar bed omdat ik voelde dat de epileptocrisis eraan kwam, ik had de ijsgel en het ijskussen al klaargezet, één voor de netelroos uitslag, de andere voor de sensorische hersenschors, die de opperhuid aanstuurt vanuit de hersenen. Ik had geen idee wat voor soort conflict er plotseling werd opgelost maar ik dacht ‘no worries’ want tijdens de crisis zou ik het DHS moment psychisch en gevoelsmatig herbeleven. Ik ging liggen, ik maakte mijn kamer donker en ik observeerde mezelf. Na een paar minuten kwamen als een video de beelden in me op en de gevoelens op gevoelsniveau, zoals het hoort, volgens de wetmatigheden van de 5 natuurwetten. Bovendien werd die plek ook roder en heftiger.
Ik kreeg ineens door wat mijn biologisch conflict was, oftewel de oorzaak van de netelroos:
Ik had 2 dagen voordat de netelroos opkwam een aanvaring met een niet directe collega, wat onze taken betreft werken wij op gelijkwaardig niveau. Hij deed alsof hij mijn leidinggevende was. Toen ik hem vertelde dat hij niet moest doen alsof hij mijn baas was en hem vriendelijk vroeg om mij de les niet te lezen, begon hij tegen me te schreeuwen op een vervelende manier. Ik vertelde hem dat als hij dit nog een keer zou doen, ik in dat geval het zou melden bij onze baas. Want wat mij betreft was dit de eerste en de laatste keer dat hij zo tekeer ging met mij… Ik was erg van streek. Ik zei ook tegen mezelf dat ik op moest letten omdat dit weleens een mogelijke DHS-inslag kon zijn. Ik probeerde heel bewust de situatie te beleven maar mijn maag draaide om van de zenuwen en ik wist niet wat ik wel of niet moest doen.
Thuis, in de epileptocrisis, was ik weer erg zenuwachtig en emotioneel. Ik had deze persoon graag willen bellen om het hem nog eens te vertellen hoe hij zich had moeten gedragen. Maar ik wist dat ik het niet hoefde te doen, want het is een “test”, ik heb opgelet dat ik niet terug zou vallen in het conflict want het was al opgelost. Sindsdien, als we elkaar weer treffen op het werk, zeggen we dag tegen elkaar en er is wederzijds respect. Ik had twee gevoelens: het ene was dat ik geen rust meer kon hebben op het werk, het andere was dat hij gelijk was aan mij, niet meer en niet minder. Dus dat was op het niveau van de psyche .
In de conflictactieve fase verschrompelt (celafname) de opperhuid. Tijdens deze eerste fase is de huid ongevoelig en heeft geen symptomen, behalve dat het ruw, gebarsten en beetje koud kan aanvoelen. Daarnaast kan ook vergeetachtigheid optreden. In de conflictopgeloste herstelfase vindt het herstel van de in cellen afgenomen opperhuid plaats, door middel van celtoename, die onmiddellijk gepaard gaat met onaangename symptomen. Het begin van het conflict was erg hevig, ik kwam er vrij langzaam van af in 3 dagen, en na een hele heftige oedeemfase kwam de crisis op, het jeukte erg. Ik wist al dat de crisis een paar uur zou duren, gevolgd door een heel milde reparatiefase. En zo is het precies gebeurd.
De netelroos verscheen op mijn rug omdat ik niet wist wat hij achter mijn rug om zou gaan zeggen/roddelen en daar was ik bang voor. Ik wilde me volledig van hem distantiëren en ik vertelde hem de hele tijd dat we gelijkwaardige collega’s zijn en dat hij niet mijn baas is. Het sociale aspect wordt nauwkeurig weergegeven door het symptoom op de foto: het valt rechts van de middenlijn van mijn rug. Onze biologie is volkomen accuraat, want het betreft een partnergerelateerde kant en dat is precies wat ik hem vertelde dat we gelijkwaardige partijen zijn. Ik leerde waar ik het meest gevoelig voor ben in dit conflict: ik wilde me er volledig van distantiëren, (we noemen dit ook scheidingsconflict in de Biologika) dus het contact was een ongewenst conflict en de inzet was mijn gemoedsrust op het werk en dat er niet gelogen zou worden achter mijn rug om. Dit is wat wij op de Biologika Vrije Universiteit “de erger-makend-factor” noemen. Ongeacht of er tijdens de beleefde situatie tastbaar ‘gevaar’ was of slechts gevoelsmatig ‘gevaar’, het maakt niet uit voor de hersenen, de gastheer heeft een biologisch conflict beleefd en de hersenen (biocomputer die ons in leven moet houden) start gelijk al de meest optimale aanpassing van het lichaam op.
Ik kan niet wachten om kleine conflicten te beleven zodat ik zoveel mogelijk kan leren over de samenhangen van lichaam en psyche. Het is bijna mijn hobby geworden om mijn veranderingen (=ziektes. klachten) te onderzoeken en als ze klein, oftewel niet zo zwaar of heftig zijn, des te groter de uitdaging om de biologische conflictsoorzaken te vinden. Ik kan genieten van de nauwkeurigheid van onze biologie, ruimte en tijd, omdat het zo accuraat is en ik leer mezelf steeds dieper en accurater kennen. Dit gebeurt steeds wanneer we aandacht besteden aan onszelf en wat onze ziel tegen ons zegt via ons lichaam. Mijn leven is positief veranderd door een grondige kennis van de Nieuwe Medicina, Biologika. Ik wens iedereen dezelfde EENHEIDServaring, in relatie tot gezondheid, hoe perfect Moeder Natuur is …
Zoltán B. Bordás, Biologika consulent, Hongarije
