Mijn naam is Anne en ik wil graag mijn ervaring met jullie delen over het herstellen van mijn langdurige menstruatieklachten. Ik wil met jullie delen hoe bewustwording en de Biologika inzichten mijn lichaam hielpen genezen. Wonderbaarlijk? Nee. Het zijn natuurlijke, logische en vooral zinvolle processen. Mijn lichaam had een belangrijke boodschap voor me…. die ik eindelijk begreep.

CONFLICT

Ik had inderdaad al een tijdje een serieus conflict met mijn man. Mijn klachten begonnen toen ik me emotioneel sterker begon te voelen en mentaal steeds onafhankelijker werd van mijn man. Hij had een zeer dominant karakter, hij probeerde me telkens onder mentale druk te zetten. Hij was verbaal maar ook qua gedrag sterker, ik voelde me een slachtoffer en ik paste me telkens aan om het hem naar zijn zin te maken. Ik kon niet voor mezelf opkomen want ik bevroor…

Tijdens onze relatie probeerde ik als “braaf meisje” automatisch mijn best te doen om zijn ongenoegen te kalmeren. En ja, vaak zelfs ten koste van seks. Hij kreeg telkens zijn zin, en ik voelde me waardeloos, ik voelde me ‘smerig’. Later begreep ik dat deze gevoelens (biologische conflicten) mijn baarmoederslijmvlies hebben aangepast, dikker gemaakt, want met meer afscheiding kon mijn lichaam, mijn baarmoeder dit lelijke, smerige, semi-seksuele ‘brok’ effectiever uitscheiden. Dit noemt men in de Biologika de biologische zinvolheid van deze aanpassing. Ik begreep dat mijn menstruatieklachten niet door een fout zijn ontstaan maar door mijn eigen emotionele issues.

MIJN VADER vs MIJN MAN

Nadat deze logica voor mij duidelijk werd en ik steeds meer puzzelstukjes kon vinden ben ik verder gaan zoeken in mijn leven. Ik wilde begrijpen waarom ik me zo minderwaardig en een slachtoffer voelde naast mijn man. Want ik werd er zelfs depressief en aseksueel van. Stapje voor stapje realiseerde ik me dat ik in mijn man onbewust mijn vader zag die er vroeger alles aan deed om van mij een volgeling, een braaf meisje te maken. Die het hem natuurlijk altijd naar zijn zin moest maken. Hij heeft mij nooit pijn gedaan, maar het was zijn blik! Die strenge gezichtsuitdrukking, ik zie het zo voor me. Dat maakte me altijd zo bang, ik bevroor gewoon. Ik had het gevoel niet te kunnen vluchten, maar ook niet te kunnen vechten.

DE OPLOSSINGEN

Door de inzichten en de daarop volgende bewustwording begon ik mezelf sterker te voelen dan ooit. Ik begreep mezelf steeds beter maar ook het gedrag van mijn man werd een open boek voor mij. Ik ging ook praten met mijn moeder! Over vroeger…

Als klein meisje was ik geconditioneerd om altijd maar goed en braaf te zijn. Hoe werd ik aardig gevonden? Als ik stil bleef en niets zei. Als ik niet vertelde hoe ik me voelde en wat ik dacht. De tijd is voorbij gegaan maar dat klein meisje leefde nog steeds op die manier in mij. Mijn moeder uitte ook nooit wat zij voelde, eigenlijk niemand in mijn familie. Het leek alsof iedereen bang was voor communicatie op dat niveau. Alsof men telkens bang was voor het beleven van een slechte ervaring door onplezierige communicatie, waardoor men zich niet begrepen voelde. Daarnaast was er ook de valse overtuiging dat men respect moest tonen voor andermans mening en dat een kind geen discussies mocht voeren in het gezin. Mijn ouders hebben dit zo perfect ontwikkeld dat bijna elk menselijk gevoel een taboe is geworden. Mijn moeder werd er overspannen van en ik kampte met ernstige bloedarmoede. (NOTE: bloedarmoede heeft met zware eigenwaarde-inbreuk te maken volgens Biologika). Ik keek op naar mijn vader als een God, maar nu terugkijkend miste ik simpelweg zijn aandacht en zorgzaamheid. De echte, onvoorwaardelijke verbinding met hem.

In het gezin van mijn man was communicatie precies het tegenovergestelde. Zijn ouders maakten ruzie zonder grenzen en fatsoen, het leek wel een oorlog. Er werd praktisch alles ingezet om de ander te verslaan, ook mentaal, om meer macht uit te oefenen. Ze deden hetzelfde met mijn man. En hij deed hetzelfde met mij… Ik mocht dus niets zeggen en hij moest alles zeggen, ongecontroleerd. Hij was geconditioneerd dat alle emotionele communicatie moet worden aangevallen en ik heb geleerd om mijn mond te houden, om het voor mezelf te houden en alle pijn diep in mij te verbergen.

HERSTEL

Binnen een klein half jaar na deze ontdekkingen, en na vele emoties en pijn te hebben gevoeld, werd ik van binnen steeds vrediger. Mijn baarmoeder is ook steeds rustiger geworden met als gevolg dat ik niet meer zo lang bloed en mijn menstruaties weer normaal zijn als vroeger. En dat zonder pijnen! Ik ben zo dankbaar voor deze innerlijke reis. Mijn contact met mijn moeder is ook verbeterd, we praten nu steeds meer over onze gevoelens. Wow, wie had dat verwacht? Het is zo mooi om de boodschappen van ons lichaam te begrijpen en te transformeren. Mijn baarmoeder heeft mij geleerd om in te zien dat ik MAG VOELEN, dat dat veilig voor me is. En dat ik sterker ben dan ik dacht. Mijn man zijn houding begon ook te veranderen. Hoe krachtiger en rustiger ik werd van binnen, hoe minder aanvallend hij reageerde. Wij zijn er nog niet maar de veranderingen zijn nu al merkbaar. Het is een reis en we zijn onderweg.
Bedankt voor het lezen van mijn ervaringen.
Met vriendelijke groet,
Anne