De ‘wonderbaarlijke genezing’ van een nierpatiënt – het verhaal van Kleis

Het begin

Mijn verhaal begint in 2012. 22 juni 2012 om precies te zijn. Tenminste dat dacht ik. Zoals ik later leerde begon het al veel eerder.

In juni 2012 maakte ik met vrienden een wandeling in de Duitse Pfalz. Deze keer had ik pech en liep drie blaren. Aan mijn rechtervoet had ik een blaar op mijn kleine teen en de twee tenen daarnaast. Ik merkte dit pas de dag erna toen ik weer thuis was en plakte er pleisters op met betadine. Niks aan de hand. Het brandde alleen wat.

Twee dagen daarna ontdekte ik op één van de drie tenen een zwart plekje. Dat dát niet goed was wist ik wel en ik ging naar de huisarts. Ik kreeg meteen zware antibiotica voorgeschreven en moest iedere twee dagen terugkomen. Na twee dagen was ook op een tweede teen een zwarte plek te zien. De antibiotica werden gewisseld en de huisarts prikte bloed. Dat was op donderdag, anderhalve week na mijn wandeling.

Terwijl ik de dag erna gewoon aan het werk was, kreeg ik telefoon van de huisarts. Of ik me direct bij de spoedeisende hulp wilde melden. Mijn bloedglucose bleek 23,8 te zijn, waar die normaal tussen de 3 en de 5 moet zijn.

Nog steeds optimistisch parkeerde ik mijn auto op een ‘park and ride’ parkeerplaats en ging naar de SEH. Daar werd ik ontvangen en het duurde niet lang voor ik in een bed lag en een infuus geprikt kreeg. Een internist vertelde dat hij me ging opnemen en een verpleegkundig specialist behandelde mijn tenen. Die bleken veel zwaarder aangetast te zijn dan gedacht. Diagnose: diabetes type 2, een diabetische voet en zware neuropathie (zenuwschade, waardoor geen gevoel) in mijn voeten.

Na een week opname in het ziekenhuis, waarin ik naast de antibiotica die ik nog steeds kreeg ook vier keer per dag insuline moest gaan spuiten en allerlei onderzoeken onderging omdat er eiwitten en bloed in mijn urine zaten, hetgeen volgens de artsen kon duiden op nierschade, volgde een revalidatie periode van vier maanden voordat mijn drie tenen genezen waren. Een periode van (letterlijk) op de bank zitten, veel afspraken in het ziekenhuis én een periode waarin ik veel tijd had om na te denken over mijn leven en gezondheid. Ik paste mijn voeding rigoureus aan volgens de nieuwste inzichten en las alles wat los en vast zat over diabetes. Ik kreeg orthopedische schoenen.

En het ging weer beter met mij. De zes maanden na mijn opname gaven een stijgende lijn te zien.

Het ging helemaal mis

Begin 2013 ging het echter helemaal mis. Er bleek opeens niets meer goed te zijn qua bloeduitslagen, mijn bloeddruk rees de pan uit, er zat steeds meer bloed en eitwit in mijn urine en mijn viriliteit vertrok ook langzaam met de Noorderzon. Meer onderzoeken volgden gedurende twee jaren. Veel onderzoeken en veel medicijnen, steeds weer nieuwe, steeds weer andere en ik had het gevoel dat het er allemaal niet beter op werd. Mijn energie holde achteruit. Ik kon nog geen 100 meter meer lopen. Ik was moe, ongelooflijk moe. Zo moe, dat ik in slaap viel zo gauw ik op een stoel of op de bank zat. Zo moe dat ik bang was achter het stuur in slaap te vallen. Zó moe, dat ik op een punt kwam dat het voor mij eigenlijk allemaal niet meer hoefde. Daar schrok mijn internist wel van en ikzelf ook wel eigenlijk. Medio 2014 volgde een nierpunctie. Een behoorlijk zware ingreep, maar ook dit leverde niets op. Toch had ik zelf het idee dat er iets niet goed was met mijn nieren en ik vroeg mijn internist mij door te verwijzen naar de nefroloog.

De internist zag hier het nut niet van in, omdat de nierpunctie niets had opgeleverd. Uiteindelijk ben ik in oktober naar mijn huisarts gegaan en heb hém gevraagd mij door te verwijzen naar de nefroloog. Dat gebeurde.

Op 15 januari 2015 had ik eindelijk een afspraak op het spreekuur van de nefroloog. Zou ik hier dan eindelijk antwoorden krijgen? Dat pakte even héél anders uit dan ik had gedacht.

De diagnose – schokking!

De nefroloog had zich goed voorbereid en mijn dossier goed gelezen. Het was alarmfase rood! Vijf voor twaalf! Onbegrijpelijk dat de internist mij niet eerder had doorverwezen! Mijn nierfunctie was nog maar 12% en ik had zware bloedarmoede. Ik stond na 2,5 uur weer buiten met een stapel recepten én een duidelijke opdracht: nadenken over de keuze: starten met nierdialyse óf op zoek gaan naar een vrijwillige nierdonor!

Ik besloot op zoek te gaan naar een vrijwillige donor en tot mijn grote verbazing en dankbaarheid waren er maar liefst 12 mensen in mijn directe omgeving die zich daarvoor beschikbaar stelden. Ik werd intussen ‘transplantatieklaar’ gemaakt, een traject van vele onderzoeken, vaccinaties, gebitssanering en nóg meer medicijnen. Uiteindelijk slikte ik 14 tabletten per dag en spoot ik insuline en epo. Ook liep ik bij een diëtiste, waar ik een dieet kreeg aangemeten dat aan zou sluiten op het behouden van de nierfunctie die er nog was. Zo weinig mogelijk zout, veel rood vlees, weinig groeten en fruit… Ik voelde mij er absoluut niet goed onder.

In september 2015 was er een Match met een donor! Dat was goed nieuws, zeker omdat van de 12 kandidaten die zich hadden aangemeld, er inmiddels alweer veel waren afgevallen.

Maar ik was er nog niet. G., mijn genereuze donor, bleek bij de screening die volgde op de match, kanker te hebben. Iets wat hijzelf ook nog niet wist. Een geluk bij een ongeluk… G. startte een week later al zijn eerste chemokuur en viel daarmee ook definitief af als donor. Hij is gelukkig wél geheel hersteld!

In november was er een tweede match! Een nog bétere zelfs. Een oud-collega had mijn verhaal via FaceBook opgepikt en zich als donor aangeboden en we gingen de procedure in. Vanwege een gewijzigde situatie thuis en een plotselinge mantelzorgverplichting moest zij in februari 2016 begrijpelijkerwijs afhaken als donor. 

Toen ik het bijna opgaf ontmoette ik Biologika – De Nieuwe Medicina

Voor mij betekende dit alles dat ik op een punt was gekomen dat voor mij eigenlijk allemaal niet meer hoefde: al die onderzoeken, al die medicijnen, de vermoeidheid… Ik was er klaar mee!

Inmiddels had ik wél al gehoord over dokter Hamer en zijn ontdekkingen over de 5 biologische natuurwetten (De Nieuwe Medicina). Er was een studiegroep in Mariahoop die zich daarmee bezighield en waar ik al vaker eens naartoe had willen gaan om poolshoogte te nemen. Op een dag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben er eindelijk naartoe gegaan… Wat ik leerde over de biologische wetten sterkte mij in mijn overtuiging dat de reguliere geneeskunde mij niet veel goeds had gebracht, nee sterker nog, ik had gewoon méér last van de bijwerkingen van alle medicijnen dan dat ze me hielpen om beter te worden…

Er volgden meer bezoeken aan de studiegroep en ik volgde de nodige Biologika trainingen en consult. Dit waren stuk voor stuk openbaringen en de puzzelstukjes van mijn klachten begonnen langzaam op hun plek te vallen. Deze ontdekkingen leidden tot een hele duidelijke beslissing voor mijzelf: ik besloot in april 2016 om met alle medicijnen, behalve de insuline, te stoppen.

Inmiddels had ik ook ontdekt dat het dieet dat ik volgde in verband met mijn nierklachten, helemaal niet de voeding was waar mijn lichaam behoefte aan had! Ik maakte kennis met het bloedgroependieet van dokter D’ Adamo en ik bleek nu alleen maar dingen te eten die niet goed waren voor mijn lichaam. Ik stopte dus met de medicijnen en ging dié voedingstoffen tot mij nemen die goed voor mijn lichaam waren en die ik nodig had.

Conflictontdekkingen – de oorzaken en veel innerlijk werk

Daarnaast had ik van dokter Hamer en de Biologika geleerd dat mijn diabetes en mijn nierfalen te maken hadden met twee dingen: strijd en verzet (diabetes) en een vloeistof / liquide middelen eigenwaarde conflict (nieren, nierschors).

Dat was een belangrijke ontdekking en de conflicten en de onderliggende oorzaken waren ineens ongelooflijk duidelijk voor mij!

In 2008 was ik in een zeer moeilijke echtscheiding terechtgekomen en dat werd vechten. In 2010 leidde dit uiteindelijk mede tot het faillissement van mijn eigen bedrijf. Een faillissement dat door frauduleus handelen van mijn curator leidde tot nóg grotere schulden en uiteindelijk tot drie jaar schuldsanering. Nog meer strijd en verzet dus. En een nóg grotere klap voor mijn eigenwaarde die met mijn geldproblemen (liquide middelen) te maken had. Het herkennen én erkennen van de rol van deze factoren in mijn ziekteproces maakte dat ik ze op een andere manier kon aanpakken. Ik nam gericht deel aan enkele familie opstellingen en ik zocht een goede coach die mij kon helpen om mij te leren loslaten en om uit het mechanisme van strijd en verzet te stappen. Ik had geleerd dat mijn lichaam niet kan falen. Dat ik niet bang hoef te zijn dat mijn lichaam mij in de steek zou kunnen laten, maar dat ál die biologische processen die speelden juist bedoeld waren om te herstellen én te overleven!

De inzichten uit de Biologika, het bloedgroependieet en de aanpak van de onderliggende conflicten door coaching en familieopstellingen maakten dat ik in april 2016 vol vertrouwen cold turkey ben gestopt met al mijn medicijnen.

Zes weken later moest ik op controle bij de nefroloog en bleek mijn nierfunctie met 10% te zijn gestegen. Ik heb toen niet verteld dat ik met alle medicijnen gestopt was.

Mijn nierfunctie was verdubbeld!

Drie maanden later moest ik wederom op controle en bleek mijn nierfunctie verdubbeld!

Ik ben zo tot januari 2018 doorgegaan en merkte dat er iedere keer wel een waarde was die uit de maat liep. Daar werd dan een recept voor voorgeschreven. Een recept dat ik nooit ophaalde bij de apotheek en dus ook nooit innam. Als ik dan de volgende keer op controle moest was die waarde weer normaal (pillen werken goed hè?) en was er wel weer een andere waarde die afweek, waar ik dan weer een recept voor kreeg dat ik nooit ophaalde.

In januari 2018 heb ik opgebiecht dat ik al anderhalf jaar helemáál geen medicijnen meer gebruikte. Dat stelde de nefroloog niet op prijs en het contact werd direct verbroken.

De verpleegkundig specialist nefrologie zag mijn aktie wel zitten en was nieuwsgierig naar mijn aanpak. Zij stuurt regelmatig nog patiënten naar mij door om mijn verhaal te doen en ze zo te inspireren.

Met mij gaat het inmiddels uitstekend. Mijn nierfunctie zit op 80%, iets dat volgens de artsen onmogelijk is! Mijn energie is terug. Het gevoel in mijn voeten ook. Vorig jaar heb ik als bewijs daarvoor, voor mezelf, de 4-daagse gelopen én uitgelopen. Ik heb inmiddels weer een eigen bedrijf, een veeleisende uitdaging die ik iedere dag weer met veel plezier aan ga. Ik spuit nog maar 1x (in plaats van 4x) per dag insuline en ook dat wordt steeds minder. Daar wordt aan gewerkt! Ik kan echt hardop zeggen dat dokter Hamer en Biologika mijn leven hebben gered!

Kleis Adema
2018

Belangrijk om te weten:
Biologika, de Nieuwe Medicina, gaat puur en alleen over bewustwording. En nooit over de keuzes van het individu naar aanleiding van de Biologika-kennis. Wij binnen Biologika Nederland respecteren ieders eigen keuze, maar we zijn er niet verantwoordelijk voor. Bedankt voor je begrip.