Luister naar je hartspier
Luister naar je hartspier
Toen Peter, een succesvolle ondernemer, en vader van 2 mooie kinderen, plotseling een hartinfarct kreeg, stond zijn leven opeens op zijn kop… hij lag in het ziekenhuis, met hevige hartpijnen en rennende artsen om hem heen, terwijl verschillende gedachten door zijn hoofd schoten: “alles waarvoor ik heb gevochten en wat ik heb opgebouwd is tevergeefs geweest”. Zijn emoties en gedachten dreven hem automatisch en oncontroleerbaar naar wanhoop, hoe hard hij ook probeerde ze te bestrijden. Hij kon opeens niet meer op zijn sterke, vitale lichaam en hart vertrouwen. Zijn leven was zelfs opeens onzeker… en dat op zijn 45ste.
Na een dag werd het duidelijk dat hij hartspierinfarct had.
Peter is eigenaar van een goedlopend bedrijf. Al een tijdje gescheiden van zijn vrouw, en voedt zijn 2 tienerkinderen alleen op. De zaak neemt veel van zijn tijd in beslag, hij werkt van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat, vaak ook in het weekend. Hij houdt veel van zijn kinderen en zorgt ervoor dat zij zoveel mogelijk tijd met elkaar doorbrengen. Het heeft hem veel moeite gekost om het juiste evenwicht te vinden tussen het vaderschap en zijn bedrijf, maar dat is hem niet altijd gelukt. Dit maakte de toch al constante spanning nog groter.
Hij voelde zich vaak overweldigd door zijn verantwoordelijkheden, niet in staat al zijn taken gestroomlijnd uit te voeren. Wanneer de ene taak voltooid is, komen er meteen 2 andere ervoor in de plaats, hij kan nauwelijks rusten.
Zijn terugkomende gedachten waren: “Ik ben zo overbelast! Ik kan niet weg van mijn werk, ik moet mijn werk goed doen! Er is altijd wel een probleem dat ik moet oplossen! Ik kan me nooit ontspannen! Alles is mijn verantwoordelijkheid”.
Het keerpunt
Een paar jaar geleden merkte hij dat zijn prestatievermogen begon te dalen, en had er regelmatig last van dat hij tijdens sporten of bij inspanning niet genoeg kracht had. Hij raakte sneller buiten adem en voelde zich steeds minder fit. Later ging zijn hartslag bij kleine inspanningen ook steeds vaker omhoog. Hij dacht natuurlijk niet aan iets ernstigs maar geloofde dat de beleefde stress en werkdruk hem soms te veel werd. Hij deed zijn best om balans te vinden tussen zijn werk, kinderen en eigen tijd maar het leek alsof iets in hem telkens zei: “je moet door, je mag het niet opgeven, je moet meer doen, beter je best doen!”
Totdat hij opeens door zijn hart letterlijk stilgezet werd. De shock die door de woorden van zijn arts insloeg maakte zijn toestand nog erger: “Jij hebt een hartinfarct gehad, jouw hart is zwak, kwetsbaar en de volgende kan fataal worden”. De programmerende effecten van zulke uitspraken door autoriteiten, mensen die we de alfa-rol toeschrijven (het ‘witte jas’ effect) werken door naar onze lichamelijke processen. Daar werd Peter zich later ook bewust van.
Want één ding was duidelijk, er moest iets drastisch veranderen in het leven van Peter als hij zijn kinderen nog wilde zien opgroeien. Zo vond hij de Nieuwe Medicina, Biologika en we zijn begonnen met het ontcijferen van de oorzaken van zijn hartspier aanpassing.
Onze hartspier helpt ons om meer aan te kunnen
De hartspier is verantwoordelijk voor de pompwerking en zorgt ervoor dat het hart voorzien wordt van bloed. Waarmee het in staat wordt gesteld om te pompen, te functioneren, te presteren, en kracht uit te oefenen. Een prachtig mechanisme waar de hartspier nooit rust neemt. Het stopt nooit met werken, totdat wij onze laatste adem uitblazen.
Wanneer wij een biologisch conflict beleven met een gevoelsinhoud van:
- ik kan niet genoeg, niet goed genoeg presteren,
- mijn prestatie/kunnen is te weinig, te zwak,
- ik kan iets niet bereiken,
- ik ben teleurgesteld in mijn kunnen om iets voor elkaar te krijgen,
- ik voel me overbelast/overgevraagd,
- OF ik kan de ander niet goed genoeg helpen, ondersteunen, redden, tevreden stellen…
kan dit de hartspier aanzetten tot celaanpassing.
Tijdens de eerste fase van dit programma dat wij conflictactieve fase noemen, wanneer men zich gestresst voelt vanwege de teleurstellingen en onmacht om niet goed genoeg te kunnen presteren of anderen helpen, nemen in het hartspierweefsel de cellen af in hoeveelheid (necrose). Aangezien het een dwarsgestreept spierweefsel betreft zal het prestatievermogen in deze fase afnemen, want minder weefsel kan immers een stukje minder krachtig functioneren. Het klinkt misschien op het eerste gezicht niet logisch maar als we het hele programma – ziekteverloop – doornemen zien we opeens dat hier wel degelijk een intelligent doel achter schuilgaat.
Want zodra je uit deze conflictsituatie komt of je ervaart de oorspronkelijke biologische stress lichter, stopt de hartspier aanpassing en zal de reparatie van het weefsel opstarten. De spier wordt nog sterker en krachtiger teruggebouwd zodat men een langdurige, effectievere prestatie ondersteuning kan ervaren dan ooit tevoren.
Dat is waar de biologische zinvolheid zich openbaart, aan het einde van dit ziekteverloop. Als wij ‘geloven’ en voelen dat ons hart en daardoor onze capaciteit niet sterk genoeg is zal onze biologie met extra hartspierweefsel ons helpen om simpelweg meer aan te kunnen, meer te kunnen presteren. Hier is dus sprake van duurzame (spier)versterking. In de volksmond noemt men het vergroot hart oftewel sporthart.
MAAR waarom dan een hartinfarct?
Peter leerde stap voor stap hoe zijn biologie en zijn hartspier aanpassing werkte. Hij besefte en begon ook te ervaren dat zijn hart niet zomaar zwakker werd, of dat er geen sprake was van toeval, defect of verkeerde genen maar dat zijn biologie al die jaren dat hij zichzelf zwakker vond zijn hartspier versterking er juist voor wilde zorgen dat hij meer aankon. Hij begreep dat deze bio-logische aanpassing gepaard ging met bepaalde, goed af te bakenen, ziektesymptomen zoals hartspier ontsteking, verminderende fitheid, kramp in het hart, hartritmestoornis en zelfs hartinfarct.
Zo heeft hij begrepen dat zijn hartinfarct – wetmatig – na een emotionele opluchting optreedt, middenin de reparatiefase van zijn hartspier. Alleen dit besef dat zijn hart niet zomaar wat deed of per ongeluk een infarct produceerde maakte hem al zoveel rustiger dat hij zich steeds gemotiveerder voelde om meer over deze biologische natuurwetten, over zijn gevoelstoestanden, stress en biologische conflicten te leren. En wat deed hij het goed!
De (ziels)oorzaken van zijn hartinfarct
De komende maanden – nadat hij beter werd – hebben wij in kaart gebracht waar zijn zielenpijnen zaten wat deze biologische hartspier reactie had aangezet. Wat maakte dat hij zich zo verantwoordelijk voelde voor zijn werk, maar ook voor anderen, dat hij alles perfect en nog meer moest doen, en dat hij eigenlijk niet tevreden kon zijn met zijn behaalde prestaties. Wat maakte dat hij anderen telkens tevreden wilde houden, hun helpen…?
Waar in zijn leven is hij hier gevoelig voor dit thema geworden? Waar was dit – ooit – in zijn leven een oplossing voor…? Waarom is dit zijn overlevingspatroon geworden?
Peter is opgegroeid in een gezin met een alcoholistische vader en een emotioneel labiele moeder. Hij had nog 2 andere broertjes. Hij, als oudste kind, werd in zijn vroege kindertijd al geconfronteerd met een onveilige situatie thuis. Zijn vader was door zijn verslaving af en toe (fysiek) agressief richting zijn moeder die vervolgens vaak in huilen uitbarstte en bij Peter troost zocht. Hij hoorde vaker zijn moeder tegen hem zeggen: “Jongen, ik ben zo verdrietig, mijn leven is zo waardeloos, maar jij ben degene die mij kan troosten”. Van zijn vader daarentegen kreeg hij deze zinnen te horen: “mijn leven is zo zwaar, wees jij in elk geval een goed kind, dat maakt mijn leven makkelijker.”
Daarnaast moest hij ook zijn broertjes telkens kalmeren wanneer zij van slag waren van de ruziënde ouders. Want logischerwijs kon papa en mama het niet.
En hoe werkt onze overlevingsmechanismen in deze? Peter zijn onbewuste heeft als waarheid aangenomen dat hij alleen dan waardevol was, alleen dan liefde mocht ontvangen en zich verbinden met zijn ouders als hij zijn best deed om hun tevreden te stellen. Hun het naar de zin maken. Hun gelukkig(er) te zien. Hij bleef jarenlang als kleine jongen zijn best doen en voelde zich steeds meer verantwoordelijk voor het welzijn van zijn ouders en broertjes. Hij probeerde zijn ouders en het gezin bij elkaar te houden, zijn moeder te troosten, te helpen maar ook het alkoholisme van zijn vader te fixen.
Tegelijkertijd ervoer hij dat wat hij ook deed, hoe hard zijn best deed zijn moeder maar bleef huilen en in wezen kon hij haar maar ook zijn vader niet helpen. Dit werd zijn overlevingsmechanisme en zijn onbewuste geloofsovertuiging: “ik moet echt mijn best doen om anderen het naar de zin te maken, hun te helpen, te redden, en het is mijn verantwoordelijkheid. Want mijn ouders konden dat toen niet, ik moest het doen”…!
… nooit genoeg of toch wel?
Peter begon dit (overlevings)patroon te ontdekken als een rode draad van zijn leven. Hij was immers diegene die praktisch in zijn hele leven in dienst moest staan voor de ander, hij voelde zich altijd ergens overbelast. Overbelast doordat hij de verantwoordelijkheid op zich heeft genomen om anderen te MOETEN HELPEN. Want zij kunnen het niet of niet goed genoeg. Hij bleef het maar proberen, en al die tijd bleef ook zijn hartspier hem achter de schermen helpen, zodat hij letterlijk meer voor de ander in nood kon doen.
Zijn innerlijke, onbewuste stress om beter te presteren als ondernemer maar ook als vader stamde uit deze overlevingsreacties. Hij zag opeens in dat zijn innerlijke drive om zijn taken de best mogelijke manier te vervullen gelijk stonden aan het telkens bevredigen van de behoefte om erkenning, liefde en verbinding te krijgen. “Ik ben dan pas geliefd, ik mag dan pas gelukkig zijn, ik heb pas dan recht op verbinding als ik anderen help of red”. “Ik voel me waardevol als het met mijn dierbaren goed gaat”.
Hij zag ook waarom hij op zijn 45ste een infarct kreeg en niet eerder. Hij kreeg een paar maanden daarvoor een geweldige erkenning (prijs) als succesvolle ondernemer. Wat voor hem heel belangrijk was. En in dezelfde tijd heeft zijn ex vrouw – die vroeger vreemdging en de scheiding initieerde – weer contact met hem gezocht en wilde het met hem goedmaken. Diep in zijn hart hield hij nog steeds van haar en vond deze stap heel fijn.
Langzaam maar zeker en na veel innerlijk werk vond Peter nieuwe manieren om deze automatismes rustiger te krijgen en zijn patronen te veranderen. Hij wist eindelijk wat hem te doen stond. Zijn hartpijnen – die nog af en toe terugkwamen – wezen hem de weg. De weg van heling en zielenrust. Hij ervoer met de dag minder en minder angst. And guess what: zijn vrouw is bij hem teruggekomen, ze lijken elkaar weer gevonden te hebben en de eenheid in zijn gezin is teruggekeerd.
Hij heeft heel wat werk uit handen kunnen geven, zonder zich schuldig of overbezorgd te voelen. Hij heeft mogen ervaren dat andere collega’s onderdelen van zijn werk ook goed genoeg konden uitvoeren en stap voor stap kon hij verantwoordelijkheden overdragen. Zijn leven hing immers niet meer af van zijn prestatiedrang. Sterker nog, hij leerde toe te laten dat collega’s en dierbaren ook fouten mochten maken en daarvan leren! Iets wat hij daarvoor echt niet kon. Een bijzondere reis, die natuurlijk een proces is, maar een waardevolle geschenk dankzij de ontcijfering van de boodschappen van zijn hart!
Ben jij nieuwsgierig welke delen van ons hart welke ‘geheime’ boodschappen voor je hebben? Wil je ook leren hoe jouw lichaam en klachten jou kunnen helpen om meer innerlijke rust te kunnen ervaren? Ontdek het tijdens de aankomende Biologika Online Masterclass ‘Hart’ en laat je verrassen door de intelligentie van de 5 biologische natuurwetten! Want het lichaam maakt nooit fouten. We hoeven slechts haar boodschappen te ontcijferen.
Wil je meer weten over het Hart?
Dan nodigen we jou uit om kennis te maken met ons Studieaanbod. Er zijn volop leermogelijkheden: Jaaropleiding, Masterclasses, Bionac en nog meer! Jij bent welkom.
NOTE 1: vanzelfsprekend is dit één van de honderden verschillende mogelijke belevingen en ziekteverlopen. Weet dat een biologisch conflict altijd individueel en subjectief is en moet voldoen aan 5 concrete voorwaarden (zie 1ste biologische natuurwet). Daarom kunnen per individu de belevingen en mogelijke klachten altijd verschillen of afwijken.
Deze blog is slechts een korte, beknopte beschrijving van een (waargebeurde) casus, ter illustratie hoe een ziekteproces in combinatie met de kennis van Biologika kan helpen bij het inwinnen van nieuwe inzichten. Voor meer en diepere inzichten en voor het leren van alle samenhangen adviseren wij altijd een volwaardige opleiding te volgen, zoals de Biologika Jaaropleiding.
NOTE 2: de biologische natuurwetten gelden niet voor ongelukken, vergiftigingen en (be)stralingen. Heeft men last van myocarditis, hartspierontsteking of hartinfarct naar (directe) aanleiding van bijvoorbeeld een C 19 prik, dan bestaat de kans dat de klachten het gevolg zijn van de mogelijke bijwerkingen of vergiftigingen van die prik. In dat geval helpen deze inzichten helaas niet of niet optimaal.