Luister naar je hartspier

Luister naar je hartspier

Luister naar je hartspier

Toen Peter, een succesvolle ondernemer, en vader van 2 mooie kinderen, plotseling een hartinfarct kreeg, stond zijn leven opeens op zijn kop… hij lag in het ziekenhuis, met hevige hartpijnen en rennende artsen om hem heen, terwijl verschillende gedachten door zijn hoofd schoten: “alles waarvoor ik heb gevochten en wat ik heb opgebouwd is tevergeefs geweest”.  Zijn emoties en gedachten dreven hem automatisch en oncontroleerbaar naar wanhoop, hoe hard hij ook probeerde ze te bestrijden. Hij kon opeens niet meer op zijn sterke, vitale lichaam en hart vertrouwen. Zijn leven was zelfs opeens onzeker… en dat op zijn 45ste.

Na een dag werd het duidelijk dat hij hartspierinfarct had.

Hartinfarct, man grijpt naar borst

Peter is eigenaar van een goedlopend bedrijf. Al een tijdje gescheiden van zijn vrouw, en voedt zijn 2 tienerkinderen alleen op. De zaak neemt veel van zijn tijd in beslag, hij werkt van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat, vaak ook in het weekend. Hij houdt veel van zijn kinderen en zorgt ervoor dat zij zoveel mogelijk tijd met elkaar doorbrengen. Het heeft hem veel moeite gekost om het juiste evenwicht te vinden tussen het vaderschap en zijn bedrijf, maar dat is hem niet altijd gelukt. Dit maakte de toch al constante spanning nog groter.
Hij voelde zich vaak overweldigd door zijn verantwoordelijkheden, niet in staat al zijn taken gestroomlijnd uit te voeren. Wanneer de ene taak voltooid is, komen er meteen 2 andere ervoor in de plaats, hij kan nauwelijks rusten.

Zijn terugkomende gedachten waren: “Ik ben zo overbelast! Ik kan niet weg van mijn werk, ik moet mijn werk goed doen! Er is altijd wel een probleem dat ik moet oplossen! Ik kan me nooit ontspannen! Alles is mijn verantwoordelijkheid”.

Het keerpunt

Een paar jaar geleden merkte hij dat zijn prestatievermogen begon te dalen, en had er regelmatig last van dat hij tijdens sporten of bij inspanning niet genoeg kracht had. Hij raakte sneller buiten adem en voelde zich steeds minder fit. Later ging zijn hartslag bij kleine inspanningen ook steeds vaker omhoog. Hij dacht natuurlijk niet aan iets ernstigs maar geloofde dat de beleefde stress en werkdruk hem soms te veel werd. Hij deed zijn best om balans te vinden tussen zijn werk, kinderen en eigen tijd maar het leek alsof iets in hem telkens zei: “je moet door, je mag het niet opgeven, je moet meer doen, beter je best doen!”

Totdat hij opeens door zijn hart letterlijk stilgezet werd. De shock die door de woorden van zijn arts insloeg maakte zijn toestand nog erger: “Jij hebt een hartinfarct gehad, jouw hart is zwak, kwetsbaar en de volgende kan fataal worden”. De programmerende effecten van zulke uitspraken door autoriteiten, mensen die we de alfa-rol toeschrijven (het ‘witte jas’ effect) werken door naar onze lichamelijke processen. Daar werd Peter zich later ook bewust van.

Want één ding was duidelijk, er moest iets drastisch veranderen in het leven van Peter als hij zijn kinderen nog wilde zien opgroeien. Zo vond hij de Nieuwe Medicina, Biologika en we zijn begonnen met het ontcijferen van de oorzaken van zijn hartspier aanpassing.

Onze hartspier helpt ons om meer aan te kunnen

De hartspier is verantwoordelijk voor de pompwerking en zorgt ervoor dat het hart voorzien wordt van bloed. Waarmee het in staat wordt gesteld om te pompen, te functioneren, te presteren, en kracht uit te oefenen. Een prachtig mechanisme waar de hartspier nooit rust neemt. Het stopt nooit met werken, totdat wij onze laatste adem uitblazen.

Wanneer wij een biologisch conflict beleven met een gevoelsinhoud van:

  • ik kan niet genoeg, niet goed genoeg presteren,
  • mijn prestatie/kunnen is te weinig, te zwak,
  • ik kan iets niet bereiken,
  • ik ben teleurgesteld in mijn kunnen om iets voor elkaar te krijgen,
  • ik voel me overbelast/overgevraagd,
  • OF ik kan de ander niet goed genoeg helpen, ondersteunen, redden, tevreden stellen…

kan dit de hartspier aanzetten tot celaanpassing.

Tijdens de eerste fase van dit programma dat wij conflictactieve fase noemen, wanneer men zich gestresst voelt vanwege de teleurstellingen en onmacht om niet goed genoeg te kunnen presteren of anderen helpen, nemen in het hartspierweefsel de cellen af in hoeveelheid (necrose). Aangezien het een dwarsgestreept spierweefsel betreft zal het prestatievermogen in deze fase afnemen, want minder weefsel kan immers een stukje minder krachtig functioneren. Het klinkt misschien op het eerste gezicht niet logisch maar als we het hele programma – ziekteverloop – doornemen zien we opeens dat hier wel degelijk een intelligent doel achter schuilgaat.

Want zodra je uit deze conflictsituatie komt of je ervaart de oorspronkelijke biologische stress lichter, stopt de hartspier aanpassing en zal de reparatie van het weefsel opstarten. De spier wordt nog sterker en krachtiger teruggebouwd zodat men een langdurige, effectievere prestatie ondersteuning kan ervaren dan ooit tevoren.

Hart met vaten en Biologica logo

Dat is waar de biologische zinvolheid zich openbaart, aan het einde van dit ziekteverloop. Als wij ‘geloven’ en voelen dat ons hart en daardoor onze capaciteit niet sterk genoeg is zal onze biologie met extra hartspierweefsel ons helpen om simpelweg meer aan te kunnen, meer te kunnen presteren. Hier is dus sprake van duurzame (spier)versterking. In de volksmond noemt men het vergroot hart oftewel sporthart.

MAAR waarom dan een hartinfarct?

Peter leerde stap voor stap hoe zijn biologie en zijn hartspier aanpassing werkte. Hij besefte en begon ook te ervaren dat zijn hart niet zomaar zwakker werd, of dat er geen sprake was van toeval, defect of verkeerde genen maar dat zijn biologie al die jaren dat hij zichzelf zwakker vond zijn hartspier versterking er juist voor wilde zorgen dat hij meer aankon. Hij begreep dat deze bio-logische aanpassing gepaard ging met bepaalde, goed af te bakenen, ziektesymptomen zoals hartspier ontsteking, verminderende fitheid, kramp in het hart, hartritmestoornis en zelfs hartinfarct.

Zo heeft hij begrepen dat zijn hartinfarct – wetmatig – na een emotionele opluchting optreedt, middenin de reparatiefase van zijn hartspier. Alleen dit besef dat zijn hart niet zomaar wat deed of per ongeluk een infarct produceerde maakte hem al zoveel rustiger dat hij zich steeds gemotiveerder voelde om meer over deze biologische natuurwetten, over zijn gevoelstoestanden, stress en biologische conflicten te leren. En wat deed hij het goed!

De (ziels)oorzaken van zijn hartinfarct

De komende maanden – nadat hij beter werd – hebben wij in kaart gebracht waar zijn zielenpijnen zaten wat deze biologische hartspier reactie had aangezet. Wat maakte dat hij zich zo verantwoordelijk voelde voor zijn werk, maar ook voor anderen, dat hij alles perfect en nog meer moest doen, en dat hij eigenlijk niet tevreden kon zijn met zijn behaalde prestaties. Wat maakte dat hij anderen telkens tevreden wilde houden, hun helpen…?
Waar in zijn leven is hij hier gevoelig voor dit thema geworden? Waar was dit – ooit – in zijn leven een oplossing voor…? Waarom is dit zijn overlevingspatroon geworden?

Peter is opgegroeid in een gezin met een alcoholistische vader en een emotioneel labiele moeder. Hij had nog 2 andere broertjes. Hij, als oudste kind, werd in zijn vroege kindertijd al geconfronteerd met een onveilige situatie thuis. Zijn vader was door zijn verslaving af en toe (fysiek) agressief richting zijn moeder die vervolgens vaak in huilen uitbarstte en bij Peter troost zocht. Hij hoorde vaker zijn moeder tegen hem zeggen: “Jongen, ik ben zo verdrietig, mijn leven is zo waardeloos, maar jij ben degene die mij kan troosten”. Van zijn vader daarentegen kreeg hij deze zinnen te horen: “mijn leven is zo zwaar, wees jij in elk geval een goed kind, dat maakt mijn leven makkelijker.”

Daarnaast moest hij ook zijn broertjes telkens kalmeren wanneer zij van slag waren van de ruziënde ouders. Want logischerwijs kon papa en mama het niet.

En hoe werkt onze overlevingsmechanismen in deze? Peter zijn onbewuste heeft als waarheid aangenomen dat hij alleen dan waardevol was, alleen dan liefde mocht ontvangen en zich verbinden met zijn ouders als hij zijn best deed om hun tevreden te stellen. Hun het naar de zin maken. Hun gelukkig(er) te zien. Hij bleef jarenlang als kleine jongen zijn best doen en voelde zich steeds meer verantwoordelijk voor het welzijn van zijn ouders en broertjes. Hij probeerde zijn ouders en het gezin bij elkaar te houden, zijn moeder te troosten, te helpen maar ook het alkoholisme van zijn vader te fixen.

Tegelijkertijd ervoer hij dat wat hij ook deed, hoe hard zijn best deed zijn moeder maar bleef huilen en in wezen kon hij haar maar ook zijn vader niet helpen. Dit werd zijn overlevingsmechanisme en zijn onbewuste geloofsovertuiging: “ik moet echt mijn best doen om anderen het naar de zin te maken, hun te helpen, te redden, en het is mijn verantwoordelijkheid. Want mijn ouders konden dat toen niet, ik moest het doen”…!

Ondersteuning, 2 poppetjes helpen elkaar over een muur

… nooit genoeg of toch wel?

Peter begon dit (overlevings)patroon te ontdekken als een rode draad van zijn leven. Hij was immers diegene die praktisch in zijn hele leven in dienst moest staan voor de ander, hij voelde zich altijd ergens overbelast. Overbelast doordat hij de verantwoordelijkheid op zich heeft genomen om anderen te MOETEN HELPEN. Want zij kunnen het niet of niet goed genoeg. Hij bleef het maar proberen, en al die tijd bleef ook zijn hartspier hem achter de schermen helpen, zodat hij letterlijk meer voor de ander in nood kon doen.

Zijn innerlijke, onbewuste stress om beter te presteren als ondernemer maar ook als vader stamde uit deze overlevingsreacties. Hij zag opeens in dat zijn innerlijke drive om zijn taken de best mogelijke manier te vervullen gelijk stonden aan het telkens bevredigen van de behoefte om erkenning, liefde en verbinding te krijgen. “Ik ben dan pas geliefd, ik mag dan pas gelukkig zijn, ik heb pas dan recht op verbinding als ik anderen help of red”. “Ik voel me waardevol als het met mijn dierbaren goed gaat”.

Hij zag ook waarom hij op zijn 45ste een infarct kreeg en niet eerder. Hij kreeg een paar maanden daarvoor een geweldige erkenning (prijs) als succesvolle ondernemer. Wat voor hem heel belangrijk was. En in dezelfde tijd heeft zijn ex vrouw – die vroeger vreemdging en de scheiding initieerde – weer contact met hem gezocht en wilde het met hem goedmaken. Diep in zijn hart hield hij nog steeds van haar en vond deze stap heel fijn.

Langzaam maar zeker en na veel innerlijk werk vond Peter nieuwe manieren om deze automatismes rustiger te krijgen en zijn patronen te veranderen. Hij wist eindelijk wat hem te doen stond. Zijn hartpijnen – die nog af en toe terugkwamen – wezen hem de weg. De weg van heling en zielenrust. Hij ervoer met de dag minder en minder angst. And guess what: zijn vrouw is bij hem teruggekomen, ze lijken elkaar weer gevonden te hebben en de eenheid in zijn gezin is teruggekeerd.

Hij heeft heel wat werk uit handen kunnen geven, zonder zich schuldig of overbezorgd te voelen. Hij heeft mogen ervaren dat andere collega’s onderdelen van zijn werk ook goed genoeg konden uitvoeren en stap voor stap kon hij verantwoordelijkheden overdragen. Zijn leven hing immers niet meer af van zijn prestatiedrang. Sterker nog, hij leerde toe te laten dat collega’s en dierbaren ook fouten mochten maken en daarvan leren! Iets wat hij daarvoor echt niet kon. Een bijzondere reis, die natuurlijk een proces is, maar een waardevolle geschenk dankzij de ontcijfering van de boodschappen van zijn hart!

 

Ben jij nieuwsgierig welke delen van ons hart welke ‘geheime’ boodschappen voor je hebben? Wil je ook leren hoe jouw lichaam en klachten jou kunnen helpen om meer innerlijke rust te kunnen ervaren? Ontdek het tijdens de aankomende Biologika Online Masterclass ‘Hart’ en laat je verrassen door de intelligentie van de 5 biologische natuurwetten! Want het lichaam maakt nooit fouten. We hoeven slechts haar boodschappen te ontcijferen.
Wil je meer weten over het Hart?

Dan nodigen we jou uit om kennis te maken met ons Studieaanbod. Er zijn volop leermogelijkheden: Jaaropleiding, Masterclasses, Bionac en nog meer! Jij bent welkom.

NOTE 1: vanzelfsprekend is dit één van de honderden verschillende mogelijke belevingen en ziekteverlopen. Weet dat een biologisch conflict altijd individueel en subjectief is en moet voldoen aan 5 concrete voorwaarden (zie 1ste biologische natuurwet). Daarom kunnen per individu de belevingen en mogelijke klachten altijd verschillen of afwijken.
Deze blog is slechts een korte, beknopte beschrijving van een (waargebeurde) casus, ter illustratie hoe een ziekteproces in combinatie met de kennis van Biologika kan helpen bij het inwinnen van nieuwe inzichten. Voor meer en diepere inzichten en voor het leren van alle samenhangen adviseren wij altijd een volwaardige opleiding te volgen, zoals de Biologika Jaaropleiding. 

NOTE 2: de biologische natuurwetten gelden niet voor ongelukken, vergiftigingen en (be)stralingen. Heeft men last van myocarditis, hartspierontsteking of hartinfarct naar (directe) aanleiding van bijvoorbeeld een C 19 prik, dan bestaat de kans dat de klachten het gevolg zijn van de mogelijke bijwerkingen of vergiftigingen van die prik. In dat geval helpen deze inzichten helaas niet of niet optimaal. 

Het verborgen geschenk van mijn overgangsklachten…

Het verborgen geschenk van mijn overgangsklachten…

Het verborgen geschenk van mijn overgangsklachten…

Zucht…. Die overgang!

Heb jij last van opvliegers of andere nare overgangsklachten? Moe word je ervan. Tja, je hormonen slaan op hol, dus het hoort er nou eenmaal bij. Zeggen ze. De hormoonverandering klopt inderdaad, maar of dat nou de werkelijke oorzaak is van je klachten is nog maar de vraag.

Bij Biologika kijken we graag dieper naar de oorzaak van klachten. Ook van overgangsklachten. En wat blijkt: ook deze klachten worden veroorzaakt door biologische-emotionele issues. Want in zijn algemeenheid speelt ergernis naar de man(nen) een rol.

Oh?

Herken je die momenten dat jij je aan mannen irriteert? Mannen in het algemeen, of één (of meerdere) specifieke mannen. Bijvoorbeeld als je man / partner voor de 100ste keer niet begrijpt wat je bedoelt; of dat hij telkens iets anders wilt, andere behoeftes heeft dan jij… brrrr, en lijkt alsof elke keer hetzelfde liedje wordt afgespeeld maar een rustgevende oplossing vinden? Ho maar! Frustratie kun je als vrouw ook voelen wanneer je van je man verwacht dat hij het voor je opneemt maar het tegenovergestelde gebeurt… en je voelt je machteloos en onveilig bij hem. Of dat jullie verschillende ideologieën hebben over het opvoeden van je kinderen, of over de wereld, etc. Iets in jou ervaart een verlangen dat niet wordt vervuld…

Vrouw met menopauze overgang klacht

Heb je weleens stilgestaan bij jouw ervaringen? Of hoe dit tot stand is gekomen in jouw leven? Ervaar je je man eigenlijk als je echte ALFA-man? De Alfa-man (en de Alfa-vrouw) zijn de leiders van de roedel – het gezin. Zij zorgen voor de veiligheid van hun roedel. Als je als vrouw begint te twijfelen aan de betrouwbaarheid van je Alfa-man, staat de veiligheid van de roedel op het spel en kun je je aan hem ergeren en voel je woede opkomen. Potverdorie… Mánnen!

Wie had dát gedacht…!

Ruim een jaar geleden heb ik over de menopauze een Masterclass gegeven. Maar als iemand mij toen had gezegd dat ik niet lang daarna zelf met menopauzeklachten geconfronteerd zou worden, dan had ik dat nooit geloofd. Ik ben nog maar 43 jaar, niet bepaald een overgangsleeftijd… Maar ik kreeg last van opvliegers, mijn menstruatie bleef uit, ik sliep vaak slecht en had hartklachten.

Dus ik vroeg mezelf af: erger ik me aan mannen, voel ik woede naar mannen? Heb ik een territoriumconflict op het gebied van seksualiteit of saamhorigheid ervaren? Was er een onbetrouwbare man in mijn leven, met wie ik me niet verbonden voelde? Na 10 jaar leven volgens Biologika en de natuurwetten, wist ik al snel dat het geen toeval was dat ik op mijn leeftijd al overgangsklachten had. Hier moest een biologisch-emotioneel conflict achter zitten, dat kon gewoon niet anders! Ik ging dus kijken naar wat bij mij leefde wat deze klachten had getriggerd.

Mijn vader was geen Alfa-man

In maart 2022, tijdens een Biologika bijscholing, kreeg ik opeens het inzicht dat ik al die 43 jaren niet om mijn vader heb kunnen rouwen.

Mijn vader was een agressor, een soort roofdier, die mijn moeder terroriseerde. Mijn moeder heeft mij, de 7 maanden oude baby Enikö, van hem weggenomen en verbrak het contact voor mijn veiligheid en die van haarzelf. Deze ervaringen van mijn moeder bleek een heel belangrijk puzzelstukje te zijn met betrekking tot mijn overgangsklachten.

Mijn vader was zelf ook getraumatiseerd, waardoor hij mijn moeder letterlijk terroriseerde en claimde. Een heel angstig begin van hun huwelijk en ook van haar zwangerschap met mij. Mijn moeder heeft in die tijd een heftige seksuele en saamhorigheidsfrustratie beleefd richting haar eigen man. Hij bleek niet haar Alfa-man te zijn. Hij kon geen veiligheid garanderen voor de nakomelingen, voor mij dus. Hij kon de rol van beschermer niet vervullen, die zo essentieel is voor de overleving. Zij kon niet op hem rekenen, ze kon hem niet vertrouwen.

Ik was volledig voor hem afgeschermd voor mijn overleving. En kon hierdoor al die tijd niet het vader-verlies verwerken.

Dit alles heeft een lawine aan inzichten gegeven. Stapje voor stapje kon ik mijn vader ‘terughalen’ in mijn leven. Door verhalen, patronen, inzicht in zijn psychische klachten kon ik steeds beter begrijpen waarom hij zo was geworden. En zo kwam ik steeds verder in mijn verwerkings- en rouwproces, waardoor ik nu een half jaar later met zachtheid naar mijn vader kan kijken en dit stuk kan helen. Ik draag geen gevoelens van haat, geen wrok richting hem meer bij me.

Mijn onbewuste overtuigingspatronen

Tegelijkertijd ontdekte ik een patroon van mijn moeder: de man is gevaarlijk, de man is niet te vertrouwen. De man is een bedrieger, een hufter. Mijn moeder werd later gediagnosticeerd met baarmoederhalskanker… Vanuit Biologika weten we dat dit type kanker aangezet wordt door deze seksueel-frustratie conflictbeleving.

Haar moeder en haar vader, mijn oma en mijn opa dus, hebben ook een seksuele en saamhorigheidsfrustratie beleefd toen mijn oma 43 jaar oud was. Exact de leeftijd waarop bij mij de overgangsklachten zijn begonnen! Mijn opa heeft mijn oma verlaten voor een andere vrouw, die zelfs de hoer van het dorp werd genoemd… Hij liet mijn oma achter met 2 pubers en nam bovendien al het spaargeld mee.

Zo ontstonden ook haar overtuigingspatronen: de man is niet te vertrouwen. Met dit overgenomen patroon trok mijn moeder een man aan die ook niet te vertrouwen was. Deze patronen leefden ook onbewust in mij en versterkten in mij mijn beeld over de man. Er werd over mijn vader gesproken als zijnde een verschrikking, gevaarlijk, knettergek, gestoord. Mijn moeder zei vaak: “ik vergeef hem nooit!” Ook hoorde ik niet anders dan dat mijn opa een bedrieger was, een hufter. “Ik vergeef hem nooit!” – zei mijn oma. Zo leefde het patroon ook in mij – onbewust, dat de man niet te vertrouwen is, omdat ik niet anders hoorde over mijn vader en mijn opa.

In het voorjaar werd dit tijdens de bijscholing bij mij getriggerd en kon dit rouwproces op gang komen. En kon ik dit laagje voor laagje bekijken en anders beleven, transformeren. Een prachtige innerlijke reis waar ik nog steeds mee bezig ben.

Mijn klachten – allemaal bio-logisch te verklaren

Wat voor klachten ontstaan door seksuele en saamhorigheidsfrustratie? Door één bio-logisch impact ontstaan er 4 verschillende lichamelijke symptomen, bijzonder he?

1. hartklachten, hartkloppingen door hartzeer, hoge hartslag, dit is een programma van de hartkransaderen

2. bij rechtshandige vrouwen, zoals ikzelf blijft de menstruatie uit. Dit komt doordat dat deel van het brein van een rechtshandige vrouw meereguleert in de oestrogeenproductie. Daalt de oestrogeen door een emotionele inslag? Dan blijft de menstruatie (tijdelijk) uit… (uiteraard tijdens de ‘echte’ overgang neemt de oestrogeen af doordat de vrouw het biologische kantelpunt heeft bereikt volgens haar biologische code)

3. en dan die vervelende opvliegers! Dat komt door het onbewuste verlangen naar de Alfa-man en wordt veroorzaakt door gevoelens zoals: zie mij, accepteer mij, ik ben jouw vrouw, ik wil ‘het’ nog, ik wil bij jou horen.

4. klachten van gevoeligheid van de baarmoederhals en de vagina – die ik ook heb ervaren – komen ook voor.

Hersenen uitgelicht - seksueel-frustratie conflict centrum

Al deze klachten horen bij deze vrouwelijke frustratie, dat het verlangen naar de (Alfa)man niet wordt vervuld. Dit werd uiteindelijk bij mij getriggerd door de puzzelstukjes van mijn vader en door mijn eigen ervaringen – bijzonder genoeg niet met mijn eigen partner (want met hem leef ik harmonieus en liefdevol) – maar met mannen met een ‘maatschappelijke’ machtspositie, de overheid, die voor mij willen bepalen wat ik mag en niet mag. Over wie ik een sterke overtuiging ontwikkelde dat mannen in zulke posities OOK niet te vertrouwen waren!

Van overgang naar transformatie

Zo heb ik de achterliggende overtuigingen, behoeftes en trauma’s door patroonherkenning stapje voor stapje kunnen transformeren en er rustgevende verklaringen voor kunnen vinden. De ervaringen en beeldvorming richting de (Alfa)man, mijn vader, mijn opa zijn heel zacht geworden. Ik ben niet langer bang voor een krachtige mannelijke figuur. Ik voel zachtheid, acceptatie, innerlijke rust als ik aan mijn vader denk. Want hoe worden deze mannen zo: natuurlijk door hun trauma’s, door hun ouders, door de patronen die zij hebben overgenomen van hun voorouders. Logisch als onze trauma’s in het teken staan van overleving…

Met als resultaat, dankzij de kennis van de bio-logische perceptie, de Nieuwe Medicina, dat ik een half jaar later geen overgangsklachten meer ervaar. Mijn hart voelt weer gezond, de opvliegers zijn verleden tijd, ik voelde ze elke week afnemen. En ik voel diep vertrouwen dat ik alles wat zich openbaart krachtig mag verwelkomen. Dit bijzonder proces ben ik nog aan het afgeronden, – zover ik het nu kan zien, inschatten – maar wanneer ik de dingen doe vanuit mijn kennis van de Nieuwe Medicina, reageert mijn lichaam precies zoals we dat bij Biologika leren.­­

Hoewel ik mijn vader sinds mijn 1ste levensjaar nooit meer ontmoet had, bedank ik nu mijn wijze lichaam dat ik door haar signalen – via deze overgangsklachten – me dichterbij mijn vader voel dan ooit tevoren.

Ons lichaam laat kristalhelder zien waar onze nog onverwerkte, ongeheelde stukken verborgen liggen. Klachten zoals overgangsklachten zijn ook verborgen boodschappen die jou uitnodigen om ze te ontdekken… klaar voor transformatie. Resoneert deze manier van naar ziektes kijken en wil je het liefst nog meer leren achter welke overgangsklacht welke biologische-emotionele belevingen verscholen ligt?

Dan nodigen we jou uit om kennis te maken met ons Studieaanbod. Er zijn volop leermogelijkheden: Jaaropleiding, Masterclasses, Bionac en nog meer! Jij bent welkom.

Nierbekken en blaas helpen ons om ware leiders te worden

Nierbekken en blaas helpen ons om ware leiders te worden

Nierbekken en blaas helpen ons om ware leiders te worden

Mijn gevoeligheid voor ernstige nierbekkenontstekingen en blaasproblemen zijn eigenlijk al heel vroeg begonnen in mijn leven. Ik kan wel zeggen: vanaf mijn conceptie al… Maar daarover later meer.

Zoals velen van jullie al weten ben ik geboren en getogen in Hongarije. Maar in 2001 ben ik naar Nederland geëmigreerd, voor de liefde. Ik was dolgelukkig, verliefd en zeer gedreven om een voorbeeldig leven op te bouwen. Ik heb na mijn Hongaarse PABO studie, in Nederland nog een HBO studie ‘Gezondheidsmanagement’ gevolgd en leerde de Nederlandse taal in een rap tempo. Nadat ik mijn studie had afgerond, ging ik bij een commercieel bedrijf in de verzekeringsbranche werken en draaide volle uren. Thuis wachtte het huishouden, de tuin en mijn kat op me. Daarnaast bleef ik altijd in de leer, volgde vele cursussen, trainingen op het gebied van zelfontwikkeling. Mijn partner werkte ook fulltime maar na een paar jaar merkte ik dat ik steeds meer taken en verantwoordelijkheden op me nam en hij steeds minder…

Blijven geven – tot aan perfectie toe

Ik was van nature (lees: door mijn cultuur in Hongarije en door mijn opvoeding) zowel behoorlijk onderdanig als een pleaser, zodat ik me steeds meer ging inzetten voor het geluk van mijn partner, voor een werkende relatie maar ook voor de schoonheid van ons huis en tuin. Ik deed steeds meer mijn best want alles moest perfect! Hoewel ik succesvol was, heb ik me toentertijd niet gerealiseerd dat er steeds meer van mij verwacht werd, dat ik mijn lat steeds hoger moest leggen en ik mezelf meer en meer opofferde. Mijn partner had het onbewust door en hij liet me telkens ‘bewegen’, eiste steeds meer van mij en ik voelde voor mij alsof hij steeds opnieuw over een gezonde grens heen ging. Ik begon de controle kwijt te raken waardoor ik me nog harder inzette om alle ballen in de lucht te houden…

Help! Geschreven op vel papier

Tegelijkertijd had ik niet het gevoel dat ik de erkenning kreeg die ik verdiende voor mijn opoffering. Mijn best doen werd na een aantal jaren vanzelfsprekend. En ik keek toe hoe mijn partner steeds meer zijn relaxte en vrije leven leidde, veel hobby’s had, en het wel best leek te vinden dat alles voor hem gedaan werd, door mij.

Eerlijk gezegd voelde ik me uitgebuit, van mijn energie beroofd, zonder respect voor mijn grenzen, machteloos en kwetsbaar. Ik voelde me als een soort moedertje die alles voor haar zoon deed. MAARRR voordat je nu denkt dat dit allemaal de schuld was van mijn partner, lees a.u.b. verder!

Als niemand je grenzen respecteert en je het gevoel hebt dat je niet de baas bent over je eigen leven, dan hebben anderen de controle over je lot en kunnen jou ‘gebruiken’ voor hun eigen egoïstische belangen.
Terwijl je denkt dat je een goed mens bent…!

Mijn zelfvertrouwen, lage eigenwaarde en innerlijke hulpbronnen waren niet voldoende om effectief op te komen voor wat juist was. Een dergelijk grensafbakeningsconflict veroorzaakt – indien het voldoet aan de voorwaarden van een biologisch conflict – ziekte/ontsteking van nieren, blaas en urinewegen, en dit is wat mij overkwam.

Het was een terugkerende, uiterst ongemakkelijke en pijnlijke ziekte, een chronische ontsteking die ongeveer 2-2.5 jaar duurde en waar ik geen raad mee wist. Ik heb praktisch alles geprobeerd wat er bestond aan geneeswijzen, van alternatief t/m regulier… maar tevergeefs. Mijn nieren waren telkens ontstoken en ik beleefde helse pijnen.

Enough! Geschreven op vel papier

En toen kwam Biologika, de Nieuwe Medicina, op mijn pad! Waar ik eindelijk duidelijke antwoorden kreeg op die ene, brandende vraag: ‘WAAROM‘.

En zo begon mijn werkelijke helingsreis…!

Ik begreep mijn overlevingspatronen en conflictbelevingen die ten grondslag lagen aan die ontstekingen. Het was mijn overtuiging dat ik pas een goed mens was als ik iedereen kon behagen, altijd tot ieders beschikking kon staan, altijd perfect kon presteren in alle omstandigheden, en dat falen onaanvaardbaar was. Hierachter zat een patroon van perfectionisme dat ver terugging in mijn kindertijd en het begin van mijn leven.

Het gaf me het gevoel nuttig en aanvaardbaar te zijn om voortdurend en ja-knikkend in de behoeften van anderen te voorzien, terwijl ik me niet realiseerde dat de hevige ontstekingen hierdoor zijn ontstaan. Ik heb weleens geprobeerd een stapje terug te doen en tijd voor mezelf te nemen, maar dan had ik schuldgevoelens en voelde ik me niet waardevol genoeg. Ik geloofde onbewust dat mijn eigen leven en geluk er niet zo toe deden, dat ik alleen liefde, verbondenheid en zorg waard was als ik alles opofferde, en iedereen en alles voor mezelf plaatste. Ik durfde voor anderen op te komen, maar was niet in staat voor mijn eigen belangen op te komen. Daarachter schuilde een gebrek aan eigenwaarde en zelfrespect.

Dankzij de leer van Biologika, de Nieuwe Medicina kon ik bewust worden van vele onbewuste patronen, omdat mijn nierbekken en blaas een belangrijke boodschap voor mij hadden. Een hoopgevende en rustgevende boodschap. Zo heb ik geleerd dat ik door mijn oude overlevingspatronen van ‘NEE wíllen zeggen’ maar uiteindelijk toch ‘JA zeggen’ een bio-logisch conflict heb aangezet.

Nierbekkenontsteking als een kristalheldere boodschap over grenzen stellen

In de natuur, als een dier zijn of haar territorium niet goed afbakent – altijd met plasjes – zal een ander dier niet in staat zijn om zijn/haar grenzen te kunnen ruiken, waarnemen. Zo is dr Hamer erachter gekomen dat wij mensen hetzelfde overlevingsprogramma beleven als wij onze eigen grenzen niet duidelijk kunnen stellen of aangeven. Als wij geen ‘nee’ durven te zeggen. Zo voelde ik wel dat ik NEE wílde zeggen maar iets in mij liet het niet toe… zodoende liet ik mijn partner (en ook andere dierbaren om me heen) destijds jarenlang over mijn gezonde grenzen heen walsen. Totdat mijn nierbekken zei: STOP! GENOEG!

Biologisch gebeurt er een fysieke aanpassing in de nierbekken, het bekken worden door weefselafname groter. Zo kon ik met meer plasjes beter mijn grenzen aangeven. Deze stressfase (conflictactieve fase) is een fase waar ik niet veel merkte, behalve wat plasdrang maar er kwam maar weinig plas uit. Maar elke keer als ik weer mijn best heb gedaan en toch een voldaan gevoel kreeg, of dat bijvoorbeeld mijn partner eindelijk iets in het huishouden deed waardoor ik me ontlast voelde, kreeg ik de hevige pijnen. Want toen gingen de weefsels herstellen met vocht, ontsteking, warmte, veel pijn en koorts. Mijn nierbekken werden met deze klachten teruggezet in de gezonde staat, tijdens de zgn. herstelfase. Dit fenomeen noemen we ook ‘de terugvallende of terugkerende conflictactiviteit’.

Nierbekken say no

Wat maakte dat ik zo gevoelig werd voor GRENS-CONFLICTEN?

De ontdekking dat mijn lichaam nooit fouten maakt maar mij slechts wilde ondersteunen in mijn grenzen stellen, werkte bij mij al enorm rustgevend. Ik begon eindelijk te begrijpen wat mijn nieren aan het doen waren. Ik kon eindelijk ZELF mijn herstel in eigen handen nemen en werken aan dit thema van mijn leven. Ik besefte dat ik wilde leren zodanig liefdevol mijn grenzen te stellen dat het gerespecteerd werd ZONDER dat ik me daarna schuldig hoefde te voelen…

Een belangrijk onderdeel in dit innerlijk werk was dat ik op zoek ging naar de antwoorden op de vraag: hoe ben ik nou zo gevoelig geworden voor dit thema? Waar is dit een oplossing voor dat ik liever ‘ja’ zeg terwijl ik een ‘nee’ voel? Waarom laat ik anderen over mijn grens heen gaan? Waar komt dit patroon vandaan?

Zo heb ik een essentieel antwoord gekregen dat mij een nieuwe laag van heling bracht. Dit patroon was van mijn moeder! Zij werd onverwachts van mij zwanger toen ze 21 jaar oud was en sindsdien probeerde mijn vader haar te claimen. Op een zeer obsessieve manier. Mijn vader bepaalde alles in huis, maar ook wat mijn moeder mocht doen, zeggen en zelfs wat voor kleding ze mocht dragen. Hij accepteerde geen nee! Zijn wil was wet. En als mijn moeder toch probeerde tegen zijn wil iets te doen werd ze gestraft, soms tot fysiek aan toe…

En zo werkt onze overlevingsmachine! Mijn moeder mocht geen nee zeggen, maar moest mijn vader volgen en pleasen – want anders waren zij en ik letterlijk in levensgevaar. Dit heeft mijn brein tijdens haar zwangerschap al zo gevormd dat het mijn overlevingsprogramma werd! Zij heeft dit immers ook zo overleefd, naast mijn vader, haar ‘roofdier’! Dit patroon bleef ik dus al die tijd herhalen als een effectieve oplossing voor mijn uitdagingen totdat mijn nierbekken NEE zeiden.

Wij mogen ons bewust worden dat zelfopoffering, zich ondergeschikt voelen niet gelijk staan aan onbaatzuchtigheid, gezonde steun en de kwaliteit van een “goed mens” zijn. Dit is een gebroken, verstoord patroon, waarin iedereen een verliezer is: de gever brandt op en raakt uitgeput, en de ontvanger die steun nodig heeft krijgt niet de kwaliteit in steun die hij/zij nodig heeft. Zo worden uiteindelijk beiden ontevreden, gekwetst of teleurgesteld. 

Zo leren mijn nierbekken en blaas mij een ware leider te worden

Hoe bijzonder is het om erachter te komen dat er in de natuur geen schuldigen zijn. Mijn partner maar ook mijn vader of moeder zijn nooit schuldig geweest aan waarom mijn lichaam zo heeft gereageerd. Alles diende al die tijd mijn overleving! Mijn uitdaging en taak was echter om door deze prachtige bio-logische inzichten een rustige, evenwichtige leider te worden van mijn eigen leven. Om dit alles te kunnen bereiken werk ik – tot op de dag van vandaag – stap voor stap aan mijn eigenwaarde, innerlijke kracht, aan een juist en gezond zelfbeoordelingsgevoel en nieuwe perspectieven over hoe mijn grenzen aan te geven. Ik ben dankbaar voor de levenslessen die mij leerden hoe NEE te zeggen die voor iedereen duidelijk is, zonder dat er schuldgevoelens, ruzie, ego spelletjes of gevecht door ontstaan. Maar alleen erkenning van wie ik ben.

Eniko biologika

Mijn NEE voelt met de dag meer een meer als een echte NEE! Met het resultaat dat mijn nieren en blaas steeds rustiger, gezonder en ‘blijer’ zijn… 😉

Met gezonde groeten,

Enikö van Biologika Nederland

Als mijn ervaringen jou raken / met je resoneren en je wilt graag ook een eerste stap zetten in het ontdekken van je klachten, deze keer specifiek over het URINEWEGSTELSEL?

Dan nodigen we jou uit om kennis te maken met ons Studieaanbod. Er zijn volop leermogelijkheden: Jaaropleiding, Masterclasses, Bionac en nog meer! Jij bent welkom.

Angst verminderen door het te begrijpen

Angst verminderen door het te begrijpen

Angst verminderen door het te begrijpen

Angst is een natuurlijke emotie. Ieder mens, in iedere cultuur en van iedere leeftijd, is weleens bang of angstig. Denk maar eens terug aan de laatste keer dat jij bang was. Misschien kwam er een auto iets te snel op je afgereden, een dierbare van jou verkeerde na een ongeluk in kritieke toestand, je kreeg een heftige diagnose te horen of je dacht bijvoorbeeld aan de consequenties van corona.

  • Maar wat is angst nu precies?
  • Wat is het nut van bang zijn?
  • En wat kun je doen om weer te kalmeren?

Vandaag geven we inzichten op deze onderwerpen vanuit de zienswijze van Biologika, de Nieuwe Medicina.

Wat is angst?

Je kent het wel: van het ene op het andere moment sta je erbij als een stijve plank of je springt een eind in de lucht alsof je leven ervan afhangt. Je bent ergens van geschrokken.

Angst, vluchten vechten of bevriezen, met dreigende dino

Je hart zit in je keel en je staat flink na te trillen op je benen. Herkenbaar? Vast wel, angst is een heel menselijke emotie die we al eeuwenlang ervaren. Vroeger schrok je van een tijger die iets te dicht in de buurt kwam, nu schrik je van een knal die uit het niets komt en je oren laat rinkelen. Zelf als de eerste schrik voorbij is, blijf je bang voor de gevolgen van bijvoorbeeld je ontslag, of faillissement of een vechtscheiding…

Bij angst ontstaat er een onmiddellijke fysieke en emotionele reactie. De ene mens vecht, de ander vlucht, en weer een ander bevriest. Maar allemaal zijn we tijdelijk bang voor iets dat ons brein als gevaarlijk heeft ervaren, waardoor het allerlei processen in gang zet om ervoor te zorgen dat jij kan overleven. Ons brein is zo geprogrammeerd dat hij ons van seconde tot seconde in leven wil houden.

Het voordeel hiervan is dat je in een ogenblik een stoot adrenaline krijgt om je alert te maken. Het nadeel is dat je minder goed kan nadenken op zo’n moment, omdat je helemaal gefocust bent op dat ene gevaar. We worden in die momenten letterlijk minder creatief en slim, want er is slechts één focus: in leven blijven.

Zo werkt angst

Onmiddellijk nadat je brein een gevaar heeft geregistreerd komt er een reactie op gang: de hypofyse in je hersenen krijgt het seintje dat er adrenaline en cortisol aangemaakt moet worden. En dus gaan je bijnieren hard aan het werk om dit te produceren. Terwijl tegelijkertijd via de teelballen of eierstokken extra testosteron aangemaakt wordt.

En dan vlucht je, bevries je of vecht je. Je bloeddruk en hartslag gaan omhoog, je spieren raken gespannen omdat er meer bloed naar toe gevoerd wordt, je ademhaling gaat hoger zitten, je zintuigen worden scherper en je pijngrens daalt. Allemaal klassieke symptomen van angst en allemaal bedoeld om jou de grootste overlevingskansen te geven.

Want of er nu een tijger je aan staat te kijken alsof je een lekker hapje bent of jouw narcistische buurman – die jij onbewust ervaart als roofdier (lees: gevaar) staat scheldend voor je neus. In beide gevallen wil je maken dat je wegkomt. En daar heb je extra energie voor nodig.

Heel slim dus van je lichaam dat het zo reageert. Maar in sommige gevallen kan angst ook een belemmering vormen. Met name als te lang duurt, oftewel het een biologische tijdlimiet overschrijdt. Misschien heb je je maandenlang heel angstig gevoeld tijdens de coronacrisis (om welke reden dan ook) of durf je je baas niet tegen te spreken omdat je bang bent dat je je baan verliest, terwijl je je niet gewaardeerd voelt. Als wij door ons eigen verleden, trauma’s, impacten en overtuigingen onnodig te lang in angst blijven (leven), zal de kortdurende en – biologisch gezien – positieve, levensreddende lichamelijke reactie overslaan naar een belemmerende en destructieve werking. Dit is wanneer wij ons onbewust vastzetten in een overlevingstoestand. En zoals wij het bij Biologika, de Nieuwe Medicina leren kunnen angsten letterlijk lichamelijke of psychische aanpassingen – oftewel ziektes – aanzetten…

Je angst beter begrijpen

Onderzoek laat zien dat 70% van de mensen vlucht of vecht in een angstsituatie, 15% bevriest en kan niets meer doen en 15% kan zijn acties controleren en is daardoor in staat om anderen te helpen. Het mooie hiervan is dat als je begrijpt hoe angst werkt en waarom je lichaam zo reageert je beter in staat bent om jezelf maar ook anderen te helpen.

Wij mensen zijn ‘groepsdieren’ en elkaar helpen zit in onze natuur. Net als het luisteren naar een alfa. Of dit nu vroeger je vader was of het onderzoeksinstituut dat de cijfers op tafel legt, zowel mensen als dieren kijken op naar een leider. Want de alfa is biologisch gezien verantwoordelijk voor de overleving van de roedel! Dit wordt nog sterker als we angst ervaren. Onze reactie wordt grotendeels bepaald door hoe de alfa reageert. Ook al is zijn leiding misschien wel discutabel.

Stel je laat een huis bouwen, je droomhuis waar je heel lang voor hebt gespaard. Gaandeweg tijdens het proces kom je er achter dat de draagconstructie niet deugt, je mooie huis zou weleens kunnen instorten dus roep je de experts erbij. De aannemer en de bouwvakker.

Angstmanagement alfa op pijl wordt gedragen door anderen

De aannemer komt in zijn nette pak, stropdas om en legt een keurig document op tafel. Alles is uitgerekend, dit kan niet misgaan, is zijn verklaring. De bouwvakker komt in zijn werkkleding vol stof, zijn hamer bungelend aan zijn broek en zegt iets heel anders: “ik ben het met u niet eens, deze draagconstructie is niet goed berekend”.

Wie geloof je nu? Waarschijnlijk de aannemer terwijl hij nog geen schroef in de muur heeft gedraaid. Terwijl bouwvakker tijdens het bouwen alle ins en outs van het gebouw heeft leren kennen.

Als we angst ervaren geloven we de alfa, degene die in onze ogen de meeste autoriteit heeft of zijn cijfers nu getoetst zijn of niet. Denk maar eens aan de sterftecijfers van de coronapatiënten die achteraf niet aan de normen voldeden, terwijl ze ons maandenlang in de greep hadden.

Maar hoe moet ik me minder angstig voelen..?

Wat kun je nu doen als je angst blijft ervaren? Het begint bij het begrijpen van je angstmechanismen. En dat is fijn, want hoe bewuster je over de oorzaken van je eigen angsten wordt, hoe beter en gemakkelijker je je weer kunt ontspannen en weer helder nadenken.

Wanneer wij angstig of bang zijn, zijn we vaak niet eens bewust over waar wij precies bang voor zijn. Daarom is het goed om achter de angstreacties te kijken en ze dieper te onderzoeken. Wist je dat onder al onze angsten bepaalde biologische, onbevredigde behoeftes en overtuigingen verschuilen? Stel, je bent bang voor wat er gaat gebeuren als je dierbare (b.v. je partner of vader) te horen krijgt dat hij ongeneeslijk ziek is… Waar ben je dan precies bang voor? Wat is eigenlijk je grootste angst? Het is nodig om eerst hierbij stil te staan.

Voor de ene zal het wellicht de angst zijn om alleen achter te blijven, en geloven dat je niet in staat zult zijn om dat verlies te verwerken, terwijl voor iemand anders de oorzaak van de angst is dat je het proces van ziek zijn en lijden niet aankunt. Het niet kunnen aanzien, er niet mee om kunnen gaan dat je dierbare pijn lijdt. Of weer bij iemand anders kan de angst zitten in een overtuiging dat je jouw dierbare niet kunt redden…! Maar dat het wel als jouw verantwoordelijkheid voelt om hem of haar te redden…

Kortom: om diepere inzichten te kunnen krijgen over onze angsten zijn nieuwe, biologische benaderingen nodig. Inzichten, waarbij o.a. ‘de Biologika innerlijk werk vragen’ ons verder kunnen helpen om meer van onze angstreacties te begrijpen. Want hoe beter wij onze biologie, overlevingsmechanismes en angsten door hebben, hoe meer wij er een positieve, rustgevende wending aan kunnen geven!

Wil je meer weten over angstmanagement en ben je nieuwsgierig naar hoe je de oorzaken van je angsten beter kunt leren begrijpen?

Dan nodigen we jou uit om kennis te maken met ons Studieaanbod. Er zijn volop leermogelijkheden: Jaaropleiding, Masterclasses, Bionac en nog meer! Jij bent welkom.